89- Fecr Suresi Okunuşu Türkçe ve Anlamı, Fecr Suresi, Fecr Suresi Türkçe, Fecr Suresi Meali, Fecr Suresi Okunuşu, Fecr Suresi Fazileti, Kur’an-ı Kerim Türkçe

Fecr Suresi

Mekke’de İnmiştir

أَعُوذُ بِاللهِ السَّمِيعِ الْعَلِيمِ مِنَ الشَّيْطاَنِ الرَّجِيمِ مِنْ هَمْزِهِ وَنَفْخِهِ وَنَفْثِهِ

بِسْمِ اللهِ الرَّحمن الرَّحِيم

89- Fecr Suresi Okunuşu Türkçe ve Anlamı

FECR Suresi Kuran Meali

وَالْفَجْرِ ﴿١﴾

FECR-1 (Meâlleri ): Vel fecri.
Fecr vaktine andolsun.

وَلَيَالٍ عَشْرٍ ﴿٢﴾

FECR-2 (Meâlleri ): Ve leyâlin aşrın.
Ve on geceye.

وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ ﴿٣﴾

FECR-3 (Meâlleri ): Veş şef’ı vel vetri.
Ve çift olana ve tek olana.

وَاللَّيْلِ إِذَا يَسْرِ ﴿٤﴾

FECR-4 (Meâlleri ): Vel leyli izâ yesr(yesri).
Ve geçip gideceği zaman geceye (andolsun).

هَلْ فِي ذَلِكَ قَسَمٌ لِّذِي حِجْرٍ ﴿٥﴾

FECR-5 (Meâlleri ): Hel fî zâlike kasemun li zî hicr(hicrin).
Bunlarda akıl sahipleri için bir kasem yok mu?

أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ ﴿٦﴾

FECR-6 (Meâlleri ): E lem tera keyfe feale rabbuke bi âd(âdin).
Rabbinin Ad kavmini nasıl yaptığını görmedin mi?

إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ ﴿٧﴾

FECR-7 (Meâlleri ): İreme zâtil ımâdi.
Sütunlara sahip İrem Şehri’ne.

الَّتِي لَمْ يُخْلَقْ مِثْلُهَا فِي الْبِلَادِ ﴿٨﴾

FECR-8 (Meâlleri ): Elletî lem yuhlak misluhâ fîl bilâd(bilâdi).
O (İrem Şehri) ki, beldeler (ülkeler) içinde onun bir eşi yaratılmadı.

وَثَمُودَ الَّذِينَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ ﴿٩﴾

FECR-9 (Meâlleri ): Ve semûdellezîne câbûs sahra bil vâdi.
Ve vadilerde kayaları oyan Semud’a (kavmine).

وَفِرْعَوْنَ ذِي الْأَوْتَادِ ﴿١٠﴾

FECR-10 (Meâlleri ): Ve firavne zîl evtâdi.
Ve kazıklar sahibi firavuna (neler yaptı).

الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلَادِ ﴿١١﴾

FECR-11 (Meâlleri ): Ellezîne tagav fîl bilâd(bilâdi).
Onlar ki beldelerde (ülkelerde) azgınlık yaptılar.

فَأَكْثَرُوا فِيهَا الْفَسَادَ ﴿١٢﴾

FECR-12 (Meâlleri ): Fe ekserû fîhâl fesâd(fesâde).
Böylece orada fesadı çoğalttılar.

فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ ﴿١٣﴾

FECR-13 (Meâlleri ): Fe sabbe aleyhim rabbuke sevta azâb(azâbin).
Bundan dolayı Rabbin onları azap kamçısı ile kamçıladı.

إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ ﴿١٤﴾

FECR-14 (Meâlleri ): İnne rabbeke le bil mirsâd(mirsâdi).
Muhakkak ki senin Rabbin elbette gözleyendir.

فَأَمَّا الْإِنسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَكْرَمَنِ ﴿١٥﴾

FECR-15 (Meâlleri ): Fe emmâl insânu izâ mâbtelâhu rabbuhu fe ekramehu ve na’amehu fe yekûlu rabbî ekrameni.
Fakat insan, ne zaman Rabbi onu imtihan edip, böylece ona ikram eder ve onu ni’metlendirirse, o zaman: “Rabbim bana ikram etti.” der.

وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَهَانَنِ ﴿١٦﴾

FECR-16 (Meâlleri ): Ve emmâ izâ mâbtelâhu fe kadera aleyhi rızkahu fe yekûlu rabbî ehâneni.
Ve fakat, ne zaman onu imtihan edip, böylece onun rızkını ölçülü verirse (daraltırsa), o zaman: “Rabbim bana ihanet etti.” der.

كَلَّا بَل لَّا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ ﴿١٧﴾

FECR-17 (Meâlleri ): Kellâ bel lâ tukrimûnel yetîm(yetîme).
Hayır, bilâkis siz yetime ikram etmiyorsunuz.

وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَى طَعَامِ الْمِسْكِينِ ﴿١٨﴾

FECR-18 (Meâlleri ): Ve lâ tehâddûne alâ taâmil miskîn(miskîni).
Ve yoksulları doyurma konusunda birbirinizi teşvik etmiyorsunuz.

وَتَأْكُلُونَ التُّرَاثَ أَكْلًا لَّمًّا ﴿١٩﴾

FECR-19 (Meâlleri ): Ve te’kulûnet turâse eklen lemmen.
Ve size bırakılan mirası hırslı bir yeyişle yiyorsunuz.

وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا ﴿٢٠﴾

FECR-20 (Meâlleri ): Ve tuhıbbûnel mâle hubben cemmen.
Ve malı aşırı bir sevgiyle seviyorsunuz.

كَلَّا إِذَا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكًّا دَكًّا ﴿٢١﴾

FECR-21 (Meâlleri ): Kellâ izâ dukketil ardu dekken dekkâ(dekken).
Hayır, arz, paramparça parçalanıp dağıldığı zaman.

وَجَاء رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا ﴿٢٢﴾

FECR-22 (Meâlleri ): Ve câe rabbuke vel meleku saffen saffâ(saffen).
Ve Rabbin geldiği ve melekler saf saf olduğu zaman.

وَجِيءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ وَأَنَّى لَهُ الذِّكْرَى ﴿٢٣﴾

FECR-23 (Meâlleri ): Ve cîe yevme izin bi cehenneme yevme izin yetezekkerul insânu ve ennâ lehuz zikrâ.
Ve o gün (izin günü) cehennem getirilmiştir. İnsan o gün (izin günü) tezekkür eder (düşünüp, hatırlar) ve bu zikrin (bu hatırlamanın) ona nasıl (faydası) olur ki?

يَقُولُ يَا لَيْتَنِي قَدَّمْتُ لِحَيَاتِي ﴿٢٤﴾

FECR-24 (Meâlleri ): Yekûlu yâ leytenî kaddemtu li hayâtî.
“Keşke ben hayatım için (yaşarken güzel ameller) takdim etseydim.” der.

فَيَوْمَئِذٍ لَّا يُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ ﴿٢٥﴾

FECR-25 (Meâlleri ): Fe yevme izin lâ yuazzibu azâbehû ehadun.
Artık o izin günü, kimse O’nun (Allah’ın) azabı gibi azaplandıramaz.

وَلَا يُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ ﴿٢٦﴾

FECR-26 (Meâlleri ): Ve lâ yûsiku vesâkahû ehadun.
Ve kimse O’nun bağladığı gibi bağlayamaz.

يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ﴿٢٧﴾

FECR-27 (Meâlleri ): Yâ eyyetuhân nefsul mutmainnetu.
Ey mutmain olan nefs!

ارْجِعِي إِلَى رَبِّكِ رَاضِيَةً مَّرْضِيَّةً ﴿٢٨﴾

FECR-28 (Meâlleri ): İrciî ilâ rabbiki râdıyeten mardıyyeten.
Rabbine dön (Allah’tan) razı olarak ve Allah’ın rızasını kazanmış olarak!

فَادْخُلِي فِي عِبَادِي ﴿٢٩﴾

FECR-29 (Meâlleri ): Fedhulî fî ibâdî.
(Ey fizik vücut!) O zaman, (nefsini tezkiye ettiğin ve ruhunu Allah’a ulaştırdığın zaman Bana kul olursun) kullarımın arasına gir.

وَادْخُلِي جَنَّتِي ﴿٣٠﴾

FECR-30 (Meâlleri ): Vedhulî cennetî.
Ve cennetime gir.